Study in Norway!: Wat 4 pr's hadden moeten worden..

dinsdag 1 december 2009

Wat 4 pr's hadden moeten worden..

Als afsluiting van mijn periode hier in Noorwegen zou ik gaan racen in het Vikingskipet in Hamar.
Eindelijk was mijn licentie rond en heb ik al een aantal wedstrijden achter de rug. En elke wedstrijd reed ik een nieuw persoonlijk record met goede of slechte omstandigheden ik reed weer een pr. Nu was het dan tijd om mijn skills te testen in het welbekende Vikingskipet.
Ik vind dit persoonlijk één van de mooiste schaatshallen ter wereld maar dit terzijde.
Vrijdag morgen klokslag 10:00 werd ik opgehaald door fam. Vårvik incl. hond om met de auto af te reizen naar Hamar, een rit van ongeveer 6 uurtjes.

Eenmaal aangekomen in Hamar even snel wat te eten gepakt en snel omkleden om vervolgens naar de ijsbaan te lopen om te trainen.

Na een heerlijke training te hebben gehad met een aantal keer 3min te rijden, wat startjes en wat tempo werk weer terug naar het hotel gelopen om vervolgens 3 heren binnen 40min gedoucht en opgemaakt te hebben voor het eten. Onwerkelijk maar het is gelukt!

Na het eten sprak Atle ( de coach/trainer) ons toe. Hij had met Johan Olav Koss de nieuwe assistent coach van Noorwegen gebeld. Hij moest ons van Johan de eerste stap van de 15 bij brengen die hij ook aan het Noorse team bij brengt tot de Olympische spelen. Wat dit is…. Sorry, dat is geheim!

Zaterdag, de grote dag!

Vandaag moesten dan mijn mijn pr’s op de 500m en 1000m sneuvelen! Ook al was ik afgelopen week ziek geweest ik voelde me goed en had er zin in!
Eerst om 08:30 een gezamenlijke wandeling gehad, om vervolgens heerlijk te ontbijten!

Rond 09:45 vertrok ik samen met Atle naar de ijsbaan want ik moest als eerste starten. Rond 11:15 moest ik starten op de 500m.
Om een uur of 10 even 15minuten ingereden op het ijs + wat startjes gedaan, om er daarna weer af te stappen om de rest van mijn warming up naast het ijs af te werken.

En ineens stond ik aan de start toch wel enigszins wat zenuwachtig want vandaag zou ik onder de 43 rijden en als het mee zou zitten mijn eerste 41’er dat was het doel. Na gelijk al een valse start te pakken hebben, mocht ik in 2^e instantie dan toch vertrekken.

Na een slechte opening ( 11.6) toch een nieuw Pr weten neer te zetten met een seconde sneller dan mijn oude pr van een week terug. De klok stopte op 42.33. Eindelijk mijn eerste 42’er met het gevoel dat het nog harder kan!

In tussentijd moest de rest van het team ook aan de start verschijnen en reden verder allemaal uitstekend.

Toen was het tijd voor mijn 1000m. Een week geleden had ik al een nieuw pr neergezet van 1.28min met redelijk harde wind dus vandaag zou ik gaan rijden op een schema van 1.25min. Dit leek mij wel een redelijke tijd. Het schema wat ik dan zou moeten rijden zou er dan als volgt uit zien. opening 20sec , 1ste ronde 32,00 , 2e ronde 33.

Na mijn 500m had Atle mij nog wat tips gegeven wat ik beter zou moeten doen, en met deze tips in mijn hoofd stond ik aan de start. Na het start schot gelijk goed vertrokken wel pech met de loting laatste buitenbocht maar dat terzijde.

Ik opende 19 laag vervolgens een rondje 30 en toen ik dat zag kreeg ik vleugels en kon ik versnellen maar toen....

Maar toen........ In de rit voor me was er een jongen gevallen.. en stond nog een beetje te koekeleren in mijn baan... langs de rode lijn.... de lijn waar ik vlak langs hoor te rijden... Nou denk je nja geen probleem dan ga je er toch gewoon buitenom? Ja dat was dus ook mijn gedachte, ik bedoel heb wel eens in moeilijkere situaties gezeten met marathon schaatsen. Maar op het moment dat ik buitenom koos en ik vlakbij de lieve jongen was, verplaatse deze beroeps idioot zich naar de buitenkant... Daar waar ik langs wou rijden.. dit betekende dat ik nog verder moest uitwijken en ik hierdoor de bocht niet meer kon houden.. En dus in het einde van de bocht in de kussen klapte! Weg super tijd!

Na flink wat gescholden te hebben op deze idioot, voelde ik wat lopen op me been. Toen ik mezelf omdraaide en naar mijn knie keek dacht ik gelijk Ohwneee hea..... !! Ik keek er namelijk recht in!

Dus maar even blijven liggen op het ijs tot dat er mensen bij kwamen want het bloede toch wel aardig. EHBO erbij en Tim mocht weer op een brancard. Eenmaal op de brancard kreeg ik helemaal mooi en leuk nieuws van mijn trainer te horen... Hij zei... ja Tim als je gefinisht was had je sowieso 1.22 gereden en misschien wel onder de 1.22. Dus toen was het dubbel balen. Dit zou namelijk beteken dat ik mijn Pr met 6 seconden zou hebben verbeterd.

Met stom toeval was de EHBO man een Nederlander dus dat was makkelijk communiceren.

Hij kwam tot de conclusie dat het gehecht moest worden, dus hop naar het ziekenhuis. (Alweer)

In het ziekenhuis aangekomen was het daar behoorlijk druk, dus ik begon al lichtelijk te balen. Maar wat blijkt nou de beste man werkt 1 a 2 keer per maand op deze dokters post. Dus hij regelde even een kamertje voor mij en zou me zelf wel even hechten.

Huppa niks geen wachtrij voor mij ;-)

Mijn knie zag er wel lekker uit en het blijkt een mooie snee te zijn... en behoorlijk diep!